چرا به همسرم علاقه عاطفی و ميل جنسی ندارم؟
اصولا داشتن فعالیت جنسی چه در زنان و چه در مردان امری چندبعدی است و عوامل مختلفی مانند همسر، شرایطی که رابطه در آن اتفاق میافتد و عوامل فردی در شکلگیری آن مداخله دارند. بنابراین این مساله باید از جنبههای مختلف كه در ارتباط با آن است مانند میل جنسی، برانگیختگی، ارگاسم و... و از دیدگاه عوامل فردی، بینفردی، روانشناختی، پزشکی، محیطی و... بررسی شود. مطلب اختلالات عملکرد جنسی در مردان را در این باره مطالعه نمایید.
اینكه برخی تمایلی به داشتن روابط زناشویی با همسرشان ندارند، امری است که ممکن است عوامل متعددی در آن نقش داشته باشند. مهمترین نكته در تبیین چگونگی این مساله، دانستن این موضوع است که این اتفاق در چه شرایطی رخ داده است؟ آیا از همان سالهای اولیه زندگی مشترک بیمیلی وجود داشته است یا تحت شرایط زمانی و مکانی خاصی این مساله شکل میگیرد؟ آیا ممکن است بیمیلی تحتتاثیر مسایل دیگر (مشاجره با همسر، استرس، مشكلات اقتصادی و...) باشد؟
وجود مشکلات روانشناختی مانند اضطراب، بهخصوص افسردگی هم به دلیل بروز این اختلال و هم مصرف داروهای ضدافسردگی (بهخصوص فلوکستین)، باعث کاهش میل جنسی می شود. بهعلاوه طرز تفکر و نگرشهای فرد تاثیر بسزایی در عدم تمایل به داشتن رابطه زناشویی دارد. بسیاری از زنان و مردان رابطه را صرفا وسیلهای برای تداوم نسل میدانند و معتقدند داشتن رابطه زناشویی با هدفی غیر از این، گناه محسوب میشود بنابراین طبیعی است که برای ایجاد رابطه در زمانهای دیگر اقدام نکنند.
از طرفی نوع نگرش فرد نسبت به عملکردش نیز باعث کاهش میل جنسی او میشود مثلا برخي که تصور میکنند در هرشرایطی باید آمادگی لازم برای برقراری رابطه زناشویی داشته باشند، وقتی در عمل با شکست مواجه میشوند ممکن است نسبت به توانمندی خود شک كنند و عزتنفس جنسیشان کاهش یابد و دیگر میلی به داشتن رابطه نداشته باشند.