سلام ممنون میشم درباره اهمال کاری و به تعویق انداختن انجام تصمیم‌ها وقتی برنامه‌ریزی واقعبینانه هست ، صحبت کنین. بسیار متشکرم
خیلی از مراجع ها این مشکل را دارند. یکی از دلایل آن کمالگرایی یا تله معیارهای سختگیرانه است.
یعنی چنان برنامه مفصل و جامعی برای خود می نویسیم که اگر قرار باشد مطابق با آن عمل کنیم هر روز باید ساعت ها مشغول کار باشیم. ذهن ما باهوش است و می داند که چه برنامه کاری سخت و خسته کننده ای در راه است برای همین از ابتدا تن به کار نمی دهد.
یک مشکل دیگر تله خودانظباطی ناکافی است. در اینصورت باور داریم که باید حسش باشد تا دست به کاری بزنیم و اگر با بی انگیزگی و کم حوصلگی شروع به کار کنیم نتیجه ی عالی و درخشانی در پی نخواهد داشت.
باید بدانیم برای انجام مسئولیت هایمان نه لازم است انگیزه و شور و شوق خاصی داشته باشیم و نه لازم است نتیجه کار حتما عالی باشد.
شما باید برنامه خود را فقط به روزی یک یا دو مورد کاهش دهید و به جای اینکه از روی احساستان عمل کنید، با زمانبندی عمل کنید.
یک یا نهایتا دو بازه زمانی نیم ساعته را از قبل مشخص کنید،
آلارم موبایلتان را روی زمان شروع و پایان تنظیم کنید که هر روز راس ساعت زنگ بزند،
خود را متعهد کنید با هر احساسی که دارید راس ساعت شروع کنید و تا قبل از زنگ پایان تا می توانید کار را جلو ببرید،
وقتی زنگ پایان خورد هرجای کار که بودید دفتر و دستک را ببندید و ادامه را برای فردا همین ساعت بگذارید ،
حتما با زنگ پایان باید کار را رها کنید، مهم نیست چقدر گرم شده اید و چقدر دلتان می خواهد که ادامه دهید. چون داریم تمرین می کنیم که نه از روی احساس شروع کنیم و نه از روی احساس تمام کنیم. با ساعت شروع می کنیم و با ساعت هم تمام می کنیم.
اگر به برنامه ی روزی نیم ساعت هم نمی‌توانید متعهد شوید. هدفتان را بازنگری کنید ممکن است هدفتان مبتنی بر نیازهای واقعی شما نباشد. در این صورت از یک رواندرمانگر کمک بگیرید.
