چه میدانیم! امکان دارد افراد زیادی که دور و برمان وجود دارند یکی از این قربانیان باشد.

آیا شخصیت اصلی فیلم، ضداجتماعی است؟

در این فیلم شما مشاهده می کنید که بازیگر اصلی فیلم به نام آرتو که با مادر پیرش زندگی می کند، درآمد خود را از دلقک بازی در می آورد. نگاه سطحی به آرتو این است که او را جزو شخصیت ضداجتماعی دسته بندی کنیم، درصورتیکه شخصیت ضداجتماعی اصلا خود را در درمان قرار نمی دهد و اگر هم قرار دهد چنان درمانگر خود را بازی می دهد که سپس در خلوت خود  توانسته چنین کاری کند به خود آفرین می گوید درصورتیکه شما در فیلم مشاهده می کنید که هم دارو مصرف می کند و هم پیش روانشناس می رود اما زمانی که روانشناس اعلام می کند که بیمه او با محدودیت مواجه شده در جهت اعتراض به درمانگر خود می گوید حالا من با مشکلات چه کنم و از این به بعد با چه کسی صحبت کنم؟!
شخصیت آرتو یک شخصیت بسیار آسیب پذیر حساس و شکننده است و زمانی که مراجعه به درمانگر خود می کند زمانی که تابلو تبلیغاتی او را یک عده نوجوان گرفته بودند و او را مورد ضرب و شتم قرار دادند او از روانشناس خود می خواهد که داروهای آرام بخش او را اضافه کند درصورتیکه شخصیت ضداجتماعی اصلا مسئولیت نمی پذیرد و کلام پرمحتوای او در فیلم که بسیار می تواند موثر واقع می شود این است که آن بیرون یک دیوانه خانه است و تا اینجا پیش می رود وقتی که دوست او متوجه می شود که مورد ضرب و شتم قرار گرفته، یک اسلحه برای دفاع از خود به او می دهد که متاسفانه همان شب، اتفاق روز در مترو تکرار می شود و ارتو برای دفاع از خود مجبور به استفاده از اسلحه می شود و وقتی آرتو به دنبال کشف حقایق گذشته خود می رود و با بررسی پرونده مادر متوجه می شود مادرش دچار توهم و انواع بیماری های روانی بوده و خود آرتو بارها و بارها مورد تجاوز جنسی قرار گرفته گویا تمام مدت باورهای او بهم می ریزد او پوست روانی خود را از دست می دهد و نمک بر زخم خود می پاشد.
خنده های آزاردهنده آرتو در فیلم نمایانگر استیصال او در زمان حل مشکلات است و چه بسا خنده های آرتو من را یاد گفته ی نیچه می اندازد که چقدر زیبا می گوید من و فقط من می دانم آن کس که بیش از همه می خندد او آنقدر رنج کشیده که چاره ای جز اختراع خنده نداشت. و جمله ای که بسیار دردناک است که به مادر خود می گوید که می دانی چرا می خندم چون تمام مدت فکر می کردم که زندگی ام یک تراژدیه اما حالا فهمیدم یک کمدیه! با خودم فکر می کردم جوکر را ببینیم اما جوکر نشویم و بالاتر از آن جوکر را ببینیم اما جوکر نسازیم

بنابراین در مورد کسانی که شخصیت آرتو را شخصیت ضداجتماعی می نامند باید بگوییم جامعه بیمار افراد بیمار می سازه و افراد بیمار جامعه را مریض می کنند و به صورت یک چرخه در دراز مدت در می آید که اگر به نوعی درمان یا تعدیل نشود به یک نقطه بحرانی منتهی می شود. مطالعه تحلیل فیلم گرگ وال استریت نیز احتمالا برای شما جالب خواهد بود.

آیا جوکر یک بیمار روانی است؟

وقتی مردم متوجه می شوند که آرتو در مترو که به عنوان یک دلقک است و سه مرد را در مترو کشته که برای کسی که قرار است شهردار شود کشته به عنوان اعتراضی که صدای مخالفت با فساد اقتصادی و سیاسی از نماد دلقک برای ابراز اعتراضاتشان استفاده می کند. مشکلات ضداجتماعی آرتو زمانی شروع می شود که آرتو متوجه می شود که فرزند توماس وین بوده و توماس مادرش را مجبور کرده بود که چند سند را امضا کند تا موضوع فرندش پنهان بماند. اما آرتو برای اثبات ادعایش به بیمارستان رفته و پرونده مادر را به دست می آورد و زمانیکه به کشف رازها نائل می شود ابتدا مادرش را به قتل می  رساند و سپس آن کسی که به او اسلحه داده، مورای که یک استندآپ کمدی بود که آرتو او را همیشه الگوی خود قرار میداد اما با مسخره کردن آرتو به شهرت خود می افزاید و این بسیار خشم آرتو را برمی انگیزاند و وقتی او در برنامه مورای حضور پیدا می کند به قتل سه مرد در مترو اعتراف می کند و در توجیه قتل خودش می گوید این نتیجه برخوردی است که جامعه با افراد ضعیف داشته است و سپس او را در اجرای برنامه مورد هدف گلوله قرار میدهد. و همین رفتار او باعث می شود که توسط پلیس دستگیر شود اما توسط اعتراضات مردم آزاد می شود. آیا جوکر یک بیمار روانی است ؟ کاملا روشن و واضح است که بله جوکر دارای اختلال روانی است زیرا زندگی او سرشار از افکار منفی و آزاردهنده است. اما درصدد درمان خود است در ابتدای فیلم خشمش را پشت خنده هایش پنهان نگه می دارد و او وظیفه شناسی اش را در سال های زیادی که از مادر مراقبت می کند کاملا نشان می دهد . و تنها هدفش با کار خود این است که بتواند لبخند را ذر صورت دیگران ایجاد نماید اما گویا قطع داروهایش که متاسفانه به دلیل حمایت نکردن بیمه و شرایط سخت اقتصادی اش کاملا مسیر زندگی او تغییر می یابد و درنتیجه به تنهایی خود قادر به کنترل بیماری خود نبوده و درنتیجه بیماری اختلال روانی او شدت می یابد و به تنهایی خود قادر به کنترل بیماری خود نبوده و بیماری اختلال روانی او شدت می یابد.

شخصیت اصلی فیلم جوکر، بیمار اختلال روانی است تا یک شخصیت ضداجتماعی

 دیدن این فیلم برخلاف عده ی بسیاری که جوکر را جزو شخصیت ضداجتماعی می دانند، نظر من به عنوان روانشناس این نیست زیرا شخصیت ضداجتماعی وجدان اخلاقی ندارد و از نظر احساس و هیجان بسیار سطح پایین هستند درصورتیکه شما در ابتدای فیلم می بینید که او از بی عاطفگی و نامهربانی انسانها بسیار ناراحت است و وقتی او در مترو آن سه مرد جوان به ایجاد مزاحمت به آن خانم می پردازند بسیار بسیار عصبانی می شود و  چون هر زمان که عصبی می شود با صدای بلند می خندد آنها فکر می کنند که داد آنها را مسخره می کند و به ضرب و شتم او می پردازند پس او نمی تواند یک اختلال شخصیت ضداجتماعی باشد زیرا مسئولیت پذیری او را در مراقبت از مادر، درد او در بی اخلاقی اجتماع و ... می توان دید بلکه او را می توان از ویژگی های بارز کسانی دید که با داشتن نشانه هایی مانند هزیان، توهم، رفتار نامنظم یا نشانه های کاتاتونیک، گفتار آشفته و نابسامانی رفتار و احساس و غیره جز بیماری اختلال روانی اسکیزوفرنی طبقه بندی نمود. و همچنین پاتالوژیک خانواده او که مبنی بر این است که مادر نیز جزو افرادی بوده که جنون خیال پردازی خود بزرگ بینی افراطی داشته و با این ویژگی ها باعث شد که به خود و فرزند خود، آسیب های بسیار فراوان بزند بیماری اختلال روانی اسکیزوفرنی آرتو را بیشتر مورد تایید قرار می دهد تا شخصیت ضداجتماعی او را.