سوالات متداول

جواب این سوال را می خوام با توجه به نظریه روان شناسی آدلر پاسخگو دوستان باشم. آدلر معتقد است که هیچ دو فرزندی (برادری/خواهری) پدر و مادری مشابه ندارند. این مسأله مهم است و هم به طرز عجیبی حقیقت دارد. با گذشت هر سال، نگرش های والدین تغییر می کند و آنان تجربیات بیشتری کسب می کنند. آقا و خانمی که برای فرزندی که در سال ۱۳۷۰ متولد شده پدر و مادری هستند غیر از پدر و مادر فرزندی که در سال ۱۳۷۵ داشته اند. همچنین می توانید مقاله ترتیب فرزندان و ارتباط آن با شخصیت آنها برگرفته از کتاب ترتیب تولد و شخصیت را در این باره مطالعه نمایید.

بچه اول خانواده، خانواده را به کلی متفاوت می سازد. بچه اول خانواده این جایگاه نامساعد را دارد که کمک تجربه والدین و اولین دست پرورده تازه عروس است و بستری برای تمرین والدین بی تجربه و متفنن است. او بیشتر برای تصحیح اشتباهات والدین در پرورش کودک استفاده می شود، اما فقط بعد از آن که این اشتباهات بر روی او انجام شده است. او برای والدینش این فرصت را فراهم می آورد که درک کنند رفتاری را که آنان رفتار طبیعی بچه چهارساله می دانستند، در حقیقت بیشتر رفتاری طبیعی برای یک بچه هشت ساله بوده است. کوشش هایی برای جلو راندن او به طرف استقلال، که با شکست رو به رو می شود به والدینش نشان می دهد که استقلال امری است آموختنی که آن فرزند به دست می آورد. نه اینکه باز در فشار و تهدید به او داده شود. فرزند ارشد که مدتی تک فرزند است احساس می کند که از صف مقدم رانده شده و دیگر مورد محبت و خواست والدین مخصوصا مادر به هنگامی که بچه دوم به دنیا می آید نیست. فرزند ارشد، فرزندی که از اریکه به زیر کشیده شده، ناکام گردیده و از جایگاه مزیت یافته خود فرو غلطیده ، دارای موقعیتی غم انگیز است. وی به کمک تنش عصبی خود می کوشد که تمام توجهات را به سوی خود جلب کند و وقتی بزرگسال می شود در وحشت پایان ناپذیر کنار زده شدن توسط یک حریف یا عقب ماندن زندگی می کند.

در بسیاری از خانواده ها بنابر سنت اجتماعی، فرزند ارشد جانشین پدر می شود، او غالبا همکار پدر است و مواظب خواهر و برادر کوچکتر از خود. وقتی بدین ترتیب از اعتماد اطرافیان بهره مند می شود ، به صورت عنصر سازنده ای درمی آید که فعالیت مؤثری را دنبال می کند.