آیا نقش رتبه تولد بر ساختار شخصیت تاثیر دارد؟
جواب این سوال را می خوام با توجه به نظریه روان شناسی آدلر پاسخگو دوستان باشم. آدلر معتقد است که هیچ دو فرزندی (برادری/خواهری) پدر و مادری مشابه ندارند. این مسأله مهم است و هم به طرز عجیبی حقیقت دارد. با گذشت هر سال، نگرش های والدین تغییر می کند و آنان تجربیات بیشتری کسب می کنند. آقا و خانمی که برای فرزندی که در سال ۱۳۷۰ متولد شده پدر و مادری هستند غیر از پدر و مادر فرزندی که در سال ۱۳۷۵ داشته اند. همچنین می توانید مقاله ترتیب فرزندان و ارتباط آن با شخصیت آنها برگرفته از کتاب ترتیب تولد و شخصیت را در این باره مطالعه نمایید.
بچه اول خانواده، خانواده را به کلی متفاوت می سازد. بچه اول خانواده این جایگاه نامساعد را دارد که کمک تجربه والدین و اولین دست پرورده تازه عروس است و بستری برای تمرین والدین بی تجربه و متفنن است. او بیشتر برای تصحیح اشتباهات والدین در پرورش کودک استفاده می شود، اما فقط بعد از آن که این اشتباهات بر روی او انجام شده است. او برای والدینش این فرصت را فراهم می آورد که درک کنند رفتاری را که آنان رفتار طبیعی بچه چهارساله می دانستند، در حقیقت بیشتر رفتاری طبیعی برای یک بچه هشت ساله بوده است. کوشش هایی برای جلو راندن او به طرف استقلال، که با شکست رو به رو می شود به والدینش نشان می دهد که استقلال امری است آموختنی که آن فرزند به دست می آورد. نه اینکه باز در فشار و تهدید به او داده شود. فرزند ارشد که مدتی تک فرزند است احساس می کند که از صف مقدم رانده شده و دیگر مورد محبت و خواست والدین مخصوصا مادر به هنگامی که بچه دوم به دنیا می آید نیست. فرزند ارشد، فرزندی که از اریکه به زیر کشیده شده، ناکام گردیده و از جایگاه مزیت یافته خود فرو غلطیده ، دارای موقعیتی غم انگیز است. وی به کمک تنش عصبی خود می کوشد که تمام توجهات را به سوی خود جلب کند و وقتی بزرگسال می شود در وحشت پایان ناپذیر کنار زده شدن توسط یک حریف یا عقب ماندن زندگی می کند.
در بسیاری از خانواده ها بنابر سنت اجتماعی، فرزند ارشد جانشین پدر می شود، او غالبا همکار پدر است و مواظب خواهر و برادر کوچکتر از خود. وقتی بدین ترتیب از اعتماد اطرافیان بهره مند می شود ، به صورت عنصر سازنده ای درمی آید که فعالیت مؤثری را دنبال می کند.
با انسان مغرور و خودشیفته چگونه باید برخورد کرد؟
بنده در رابطه با ایشان قبلا اشتباهاتی داشته ام اما در حال حاضر ایشان به من بی محلی میکند و نمیدانم آیا باید با او صادقانه صحبت کنم یا اینکه غرورش را تحمل کنم؟
ترس بنده از روحیات ایشان است که میتوانند دیگران را ترک و یا جایگزین کنند درحالیکه من همچین کاری را نمیکنم. حقیقتش را بخواهید نظر بنده این است که با ایشان صحبت کرده و بگویم که بیاید رفاقتی دور از کینه و غرور داشته باشیم آیا این راه درستی است؟
لطفا راهنمایی فرمایید.
اگر فرض کنیم همانطور که شما می گویید ایشان شخصیتی خودشیفته داشته باشند بعید می دانم به درخواست شما کینه و غرور را کنار بگذارند. این درست مثل این است که از مار بخواهید وقتی احساس ناامنی می کند نیش نزند! برای اغلب افرادی که درگیر تله های زندگی هستند این رفتارها بطور ناخوداگاه و غیر ارادی انجام می گیرند. مقاله اختلال شخصیت خودشیفته در سایت ما حتما به شما کمک خواهد کرد.درست همانطور که اگر کسی از شما بخواهد به رابطه با افراد خودخواه ادامه ندهید این کار احتمالا برای شما غیرممکن خواهد بود، چون بنظر می رسد شما هم دچار طرحواره رهاشدگی هستید. اگر دچار رهاشدگی باشید تحمل تنهایی و ترک شدن برای شما بسیار دردناک و آشفته کننده است، ممکن است این آشفتگی در اثر طرد شدن شما را به رفتارهای عجولانه ای مثل پرخاشگری، سرزنشگری، طرد متقابل، قطع رابطه، بلاک کردن و غیره بکشاند که البته مدتی بعد پشیمان می شوید و بر می گردید. سپس بخاطر حفظ رابطه و همچنین احساس گناه از رفتارهای عجولانه خود، بیش از حد از حقوق خود کوتاه می آیید و به اصطلاح باج می دهید بنابراین احتمال اینکه دیگران از صبوری شما سواستفاده کنند را افزایش می دهید و دوباره احتمالا خشمگین شوید و این حلقه معیوب ادامه می یابد! اگر اینطور است قبل از هر اقدامی باید فکری به حال تله رهاشدگی خودتان بکنید.
سلام وقت بخیر
من خرداد پارسال بای پسری دوس شدم
و دوماه دوس بودیم
داداشم اون موقع تازه نامزد کرده بود.زنداداشم حوزه ای بود و یه سال از من کوچکتره هفده سالشه و من تازه رفتم نوزده.قرارهامونو زنداداشم میزاشت و تادوماه بودیم باهم قرار ازدواج بود و من ازخونواده ی مذهبی ام .زنداداشم از یه طرف که قرار هامنو میزاش ب داداشمم امارمیداد بعد دوماه از اون پسر جداشدم و داداشم تهدید میکردمنو همش ب کشتن حتی یه بار خودکشی کردم ک نشد یه شب بیمارستان بستری شدم .بعد از اون زنداداشم از،هرچی سواستفاده میکنه میکوبه تو سرم اون قضیه رو و اون پسر،بعد دوماه ازدواج کرد .زنداداشم منتظر بعد اون رابطش با داداشم شکراب شد و قضیه منو حتی ب مادرش هم گفته ک مادرش اومد ب پدرمادرم گف منم گفتم بگو مدرک بیاره بعد باور کنید..پدرمادرم میرفتن خونشون همش استرس،داشتم که ب خونوادم چیزی نگن
با سلام
اول اینکه نباید مسائل خصوصیتان را نباید به هر فردی مطرح کنید که بعدها او بتواند از این مسائل سواستفاده کند، شما را تهدید کند و به زندگی شما آسیب برساند.
بهرحال شما باید رفتارهای قاطعانه و جرأت آمیز را بیاموزید که نه فقط این فرد، بلکه افراد دیگر که قصد تهدید شما را دارند را بتوانید با آنها درست ترین رفتار را داشته باشید و به تهدیدهای آنها تن ندهید. چون افرادی مانند شما که رفتارهای قاطعانه ندارند، ترس و اضطرابی که دارند در رفتارشان کاملا مشهود است و افراد سواستفاده گر ترس شما را تشخیص می دهند و سواستفاده می کنند مخصوصا برای منافع خودشان.
حتما در ارتباط با این مسئله، پادکست مشاوره ما با موضوع اعتماد به نفس را تهیه نمایید و روی عزت نفس خود کار کنید تا بتوانید به درستی رفتار جراتمندانه را بیاموزید.
اگر زن داداش شما این قضیه را برای خانواده خود بیان کرده قطعا برای خانواده شما هم مطرح می کند شما هم باید بدانید همه ی ما اشتباه می کنیم و اصلا مشکلی نیست. مهم پس خودتان را سرزنش نکنید و سعی کنید اشتباه خود را تکرار نکنید.
بهتر است این قضیه را خودتان با خانواده تان مطرح کنید و بگویید که دیگر این اشتباه را تکرار نمی کنید و از خطای خود پشیمان هستید قطعا این کار خیلی بهتر از این است که زن داداش شما از این قضیه به نفع خودش استفاده کند و به خانواده تان بگوید و اگر بخواهد این کار را بکند، قطعا مشکلات بزرگتری به وجود خواهد آمد.
