رنج، بهای آگاهی است؛ چرا زندگیِ آسان ما را کوچک میکند؟
رنج، بهای آگاهی است؛ چرا زندگیِ آسان ما را کوچک میکند؟
آنچه اغلب از زندگی دیده میشود،
نتیجه است؛
اما آنچه انسان را میسازد،
مسیر است.
ما در جهانی زندگی میکنیم که «راحتی» را ارزش میداند،
سرعت را بر عمق ترجیح میدهد
و موفقیت را به عدد و عنوان تقلیل میدهد.
اما حقیقتی وجود دارد که کمتر دربارهاش سخن گفته میشود:
زندگیِ بیش از حد آسان، انسان را تحلیل میبرد.
نه از نظر مالی،
بلکه از نظر معنا، قدرت درونی و ظرفیت بودن.
من سالهایی از زندگیام را بهعنوان دانشجوی دکتری در هند گذراندم؛
نه صرفاً برای تحصیل،
بلکه برای زیستن در دل تجربه.
هند برای من یک مکان نبود،
یک وضعیت وجودی بود؛
جایی که انسان ناچار میشود با خود،
با رنج،
و با ناپایداریِ زندگی روبهرو شود.
از همان ابتدا به این باور رسیده بودم که
رشد بدون اصطکاک ممکن نیست.
طبیعت به قدرت پاسخ میدهد
و قدرت، محصول مقاومت است.
کوهنوردی، تمرین با وزنههای سنگین و دویدنهای طولانی
برای من آیین بودند؛
تمرینهایی برای آموختن این حقیقت که
بدن، ذهن و روان
تنها در مواجهه با دشواریها گسترش مییابند.
در هند،
با جامعهای مواجه شدم که با تمام تفاوتهای مذهبی، فرهنگی و قومی
نوعی همزیستی پارادوکسیکال را تجربه میکند.
این پرسش دائماً در ذهنم تکرار میشد:
چگونه میتوان اینهمه متفاوت بود
و همچنان، زندگی را ادامه داد؟
پاسخ را نه در نظریه،
بلکه در زیست روزمره یافتم.
در جایی که انسان، حیوان و طبیعت
در یک میدان مشترک حضور دارند.
در محوطه دانشگاه،
حیات محدود به انسان نبود؛
مارمولکها، سنجابها، گرازها
و حتی مارها،
بیآنکه تهدید تلقی شوند،
حق زیستن داشتند.
این تجربه،
نگاه مرا به روانشناسی دگرگون کرد.
فهمیدم ذهن انسان
نه در امنیت مطلق،
بلکه در مواجهه معنا میسازد.
آنجا آموختم که
پذیرش،
نه نشانه ضعف،
بلکه شکلی پیشرفته از قدرت است.
هند به من آموخت
میتوان رنج کشید
و در عین حال،
در لحظه حاضر بود.
میتوان سختی را تجربه کرد
بیآنکه قربانی آن شد.
و میتوان خوشحال بود
نه به دلیل نبودِ مشکل،
بلکه به دلیل فهم عمیقتر زندگی.
از منظر فلسفی،
آگاهی همواره هزینه دارد.
و آن هزینه،
ترک آسایش،
پذیرش ابهام
و عبور از مرزهای امن است.
به همین دلیل است که
تحصیل، اگر صرفاً انباشتن اطلاعات باشد، ناکافی است.
و یادگیری مهارت،
وقتی با تجربه زیسته همراه میشود،
به ابزار نجات تبدیل میگردد.
رشد، انتخاب است.
انتخابِ مسیرهای سختتر،
اما معنادارتر.
اگر امروز در مسیر یادگیری هستید،
اگر احساس میکنید زندگی از شما چیزی بیش از توانتان میطلبد،
بدانید که
در آستانه گسترش ایستادهاید.
و این،
همان جایی است که انسان
از «بودنِ معمولی»
به «شدنِ آگاهانه» عبور میکند.
دیدگاهتان را بنویسید