برعکس، شخص با تخیل چون تحت تاثیر حدس و گمان و پیش بینی های خویش است، به محض اینکه حدس و گمان او با نگرانی از رویدادی نامساعد در می آمیزد، دچار تشویش می شود. برای تقویت قوه تخیل پیش از هر چیز باید دانست که دیدار همه روزه با یک شخص و گفتگو کردن با او ، پس از مدتی تاثیر اولیه ای را که او بر ما گذاشته بود کاهش می دهد،زیرا به زودی او را همانگونه که هست می یابیم نه آنگونه که تصور هایمان به ما نشان داده بودند.
پیش از داوری ، همیشه با دقت بسنجید

اگر دلهره مداوم فرد کمرو او را وادار می کند که همه چیز و همه کس را پیشاپیش پر از دردسر و آزاردهنده بداند، برای این است که او مشاهده و تجزیه و تحلیل خصوصیت های واقعی اشخاص و شرایط رابه فراموشی سپرده است. برای واکنش نشان دادن باید پیش از بررسی تمام جوانب مثبت، از هرگونه حدس و گمان خودداری کرد.از سوی دیگر ، یک صفت خوب را نباید دلیل بر وجود صفت های خوب دیگر بدانیم. در هر کس، در کنار صفت های کم وبیش درخشان، نارسایی های ژرف نیز وجود دارد. استوار ترین اراده ها، تزلزل هاو خمیدگی های خویش را دارند و ابتدایی ترین هشیاریها ، ظرافت های آشکار نشده دارد.
تحلیل روانشناختی فیلم شجاع دل شاید برای شما جالب باشد.

برای غلبه بر‌ دلهره از ناشناس:
پیش از وارد شدن به یک جمع سعی کنید تصویری دقیق و درست از اشخاص حاضر در آن جمع برای خود ترسیم کنید :
- آیا نشانه هایی در دست است که بر پایه آنها بتوانم سطح آگاهی آنها را ارزیابی کنم؟
- چه جنبه ای از حضور یا کار من برای آنها مهم است؟
- در آنجا چه باید بکنم؟
- آنها چه اهمیتی برای من دارند ؟
- آیا دلیلی وجود دارد که خود را دست کم بگیرم؟

توجه و تخیل

تخیل مغشوش نه تنها موجب تشویش ها و باز داریهای ویژه کمرویی می شود بلکه ناهنجاری های دیگری را نیز می توان به آنها نسبت داد ،از قبیل: ترس شبانه در کودکان، کند ذهنی، بی توجهی در کلاس درس، بی نظمی فکری و تمایل به گزافه گویی.
توجه و تخیل با یکدیگر آمیخته اند. دو تا از سه ویژگی توجه که زیر فرمان تخیل اند عبارتند از : توجه برانگیخته و توجه خود بر آمده. سومین ویژگی، یعنی توجه ارادی، برعکس، تخیل را زیر فرمان خود می گیرد. چگونگی کار بدین قرار است:
- تخیل بر توجه برانگیخته فرمان می راند. هنگامی که رویدادی مهیج بر احساسات ، افکار یا هیجان پذیری ما اثر می گذارد،توجه ما نیز ناخود آگاه مورد تعرض و درهم ریختگی قرار می گیرد، این را می گویند توجه برانگیخته.
- توجه ارادی تخیل را به زیر فرمان می کشد. هنگامی که ما به افکار خود مسیری انتخاب شده و مشخص می دهیم، در این صورت ، ذهن به طور ارادی خود را از هر گونه تخیل خودجوش منصرف می کند ، بنابر این، استفاده از توجه ارادی، مبارزه با کمرویی نیز به شمار می رود.
تمرین شماره 1: موضوعی برای تفکر انتخاب کنید، آن را روی کارتی بنویسید و در برابر چشمان خود قرار دهید. درباره آن به تعمق بپردازید ، و هر گاه که فکرتان خواست از آن منحرف شود، آن رابه جای خود باز گردانید .( مدت: 30 دقیقه)
تمرین شماره 2: هنگامی که موضوعی فکر شمارا به خود مشغول می کند، شما را آزار می دهد و ذهن شما را منحرف می کند، اصلا به آن موضوع فکر نکنید.برای این کار تلاش کنید افکار خود را به طور ارادی به موضوعی که هیچ رابطه ای با آن ندارد متمرکز کنید. ابتدا افکاری را که نگذاشته اید به ذهنتان رخنه کنند، سمج و پر وسوسه باز خواهند گشتو سعی خواهند کرد که خود راتحمیل کنند. سپس تلاش خواهند کرد تا همراه با افکاری که به جای آنها برگزیده اید مزرورانه به ذهن شما بلغزند. پایداری کنید ؛ اراده شما پیروز خواهد شد.
 از آثار خیلی فوری توانبخشی به توجه ارادی آن است که کارایی خود تلقینی های منطقی و سنجیده را افزایش می دهد.
چگونه بر تشویش پیروز شویم:
پس از آنکه توجه به اندازه کافی ورزیده شد، برگرداندن فکر بر روی فعالیت تنفسی غلبه بر تشویش بسیار آسان خواهدشد، زیرا تمرکز مغزی سبب افزایش اثر تنظیم کننده تنفس می شود. براین اساس که تشویش آنی یا مداوم باشد، باید از یکی از دو روش زیر استفاده کرد:
روش سریع: خود را آرام کنید و نفس عمیق بکشید و با استواری بیندیشید:《 من نیرومند هستم، من دلهره ای ندارم.》 هنگامی که هوا را در ریه ها پر کرده اید، توقف خیلی مختصری بکنید. آنگاه در حالی که تکرار می کنید :《 من نیرو مند تر شده ام، نگرانی ها ناپدید شده اند》 ، بدون شتاب یا کندی هوا را بیرون دهید. در ازای میانگین یک دم عمیق هفت ثانیه است. اگر یک ثانیه برای توقف و چهار ثانیه برای بازدم بر آن اضافه کنیم، روی هم می شود دوازده ثانیه.
روش ملایم: چند بار در روز و شب، در حالت دراز کشیده عضله هارا رها کنید، چند نفس کامل بکشید و به شعار تلقین به خود یک تجسم قوی بیفزایید. علت ودلیل واقعی ترس و تشویش خود رادر نظر بیاورید ، سپس در حالی ‌که به شدت به خودتان تاکید می کنید که :《 این موضوع برای من اهمیتی ندارد.》 به تدریج این نگرانی را از اندیشه خود پاک کنید.
6- نیروی واکنش زای تخیل:
هنگامی که شخصیتتان را بدان گونه که می خواستید باشد، به مدت طولانی و دقیق در نظر مجسم کنید،و وقتی که پیشاپیش خودتان را در حال نشان دادن این یا آن شایستگی، که در پی آن بوده اید، ببینید، عملا نیروی واکنش زای تخیل را دارا شده اید.
7- پیکار جویی: در واقع هیچ کاری که از روی قصد انجام گیرد نمی تواند کاملا بی ثمر باشد. همین که کسی بتواند بر تخیل خود مسلط شود، با تکثیر تصاویر بر انگیزنده این امکان برای او به وجود خواهد آمد که دائما از موضع مبارزه جویی سخن بگوید. به این ترتیب،آمادگی او برای یک کوشش حداقل با کارایی ضعیف ، بر اثر تمرین و تعلیم ، تبدیل به شایستگی برای کوشش های چشمگیر با آثار قوی خواهدشد و دشواری ها ی خستگی آور کارهای واکنش زا ، رفته رفته تبدیل به سهولت می شود.